ESOGÜ'de Onkolog Yok mu?

Sağlık sistemi şöyle harika, böyle güzel, şu derece özel diye başlayan sözlere alışkınız.
Kabul etmek gerekir ki bu sözlerin haklılık payı da var. Ancak bu haklılık her yerde ve her zaman diliminde geçerli değil.
Özellikle ESOGÜ Tıp Fakültesinden son aylarda gelen şikayetlere bakarsak Üniversite yönetiminin ve kadro sıkıntısı ile planlamanın ne kadar eksik, ne kadar yanlış olduğunu ve bu yüzden vatandaşın epey mağduriyet yaşadığını çok net ortaya koyuyor.
Geçen haftalarda ESOGÜ'de randevu konusunda büyük sorunlar olduğunu ve insanların parasını vererek dahi randevu alamadığını söylemiş ve çok acil sorunu olanlara bile aylar sonrasına randevu zor bulunduğunu dile getirmiştik.
Son günlerde ise daha elzem bir konuda üst üste tanık olduğumuz şikayetler var.
Tıp Fakültesinde kanser hastalarının mağdur olduğunu ve fakültede onkolog olmadığından dert yananlar var.
Daha doğrusu sadece 2 onkolog görev yaptığı için hastaların hepsine yetişemediği ve tedavi süreçlerinin aksadığı gibi ciddi iddialar duyuyoruz.
Kemoterapi için hastane şartlarının elverişli olmadığı ve hastaların bu tedavi için özel hastanelere sevk edildiği bilgisi ise iddia değil teyit edilmiş bir gerçek.
Yani ESOGÜ Tıp Fakültesi gibi ciddi bir eğitim ve araştırma hastanesinde dikkat çeken bir kadro ve teçhizat eksiği var ki bu durum ne doktorlar ne de hastane yönetimi değil direkt Üniversite yönetiminin eksikliğidir.
İnsan sağlığını direkt ve acil olarak ilgilendiren bir konuda bahane değil çözüm üretmek ise elzemdir.
Özellikle kanser gibi her günün kıymetli olduğu hastalıklar başta olmak üzere bu tür şikayetlerin en kısa sürede çözüme kavuşmasını arzu ediyoruz.
 

Asgari Ücret 50 Bin TL Olsun

Bazen bazı ekonomik sohbetleri izlerken şaşırıyorum.
Çözüm diye sunulan veya istenen şeyleri gördükçe mevcut sorunun çözülmesi konusunda umudum daha da çıkmaza giriyor.
Bir kısım insan ısrarla asgari ücretin daha yüksek olmasını talep ediyor hatta 10 bin TL altında kalmamalı diye oturdukları yerden yazıp çiziyor.
Ben ise geçen seneye dönelim, asgari ücret 2825 TL olsun ama diğer fiyatlar da o gün şartlarına dönsün razıyım diyorum.
 
Çünkü karşılığı olmayan bir parayı basarak maaşları 10, 20 hatta 50 bin TL yapmanın bizim sorunumuzu çözmeyeceğini bildiğim gibi asgari ücret artışının özel sektörün sonunu getireceğini de adım gibi biliyorum.
Yani daha çok işsizlik, daha az tüketim ve koşar adım gittiğimiz bir stagflasyon ile karşılaşmamız an meselesi...
Üstelik işveren olmayanların ya da kendi cebinden bir artış yapmayacak olanların çalışanlara verilecek maaşın belirlenmesi ile ilgili fikir beyan etmesi hele ki çok yüksek ücretler gerekiyor diyerek ülkedeki ekonomik yükü sadece özel sektör işletmelerine yıkması bana rahatsız edici geliyor.
Hadi üretim ya da ihracat gibi nispeten artışı fiyatlara yansıtan işletmeler neyse ama hizmet ya da lojistik gibi üretmeyen ama girdileri artan işletmeleri ve çalışanlarını düşününce nasıl rahatsız olmayalım.
Peki ne yapmalı? Ücret zammına karşı mısın diye sorarsanız, hayır değilim.
Ancak bu zammı sadece patrona yıkmak değil devlet tarafından üstlenecek bir model bulunması gerektiği taraftarıyım.
İşletmelerin siciline, hacmine, sektörüne göre üretim, ihracat gibi türlü türlü nitelikleri varken bu niteliklere göre düzenlenecek ücret, KDV, kredi destekleri oluşturulmadan uygulanacak genel bir artış işsizliği artırmaktan başka bir işe yaramaz.
Asgari ücret 8000 TL diye sevinirken bir bardak çayı 50 TL'ye içmeye başlarız ve zammın bir esprisi kalmaz.
İktisat, para yönetimi, ekonomi ne derseniz deyin bir yorum, niyet ya da duygu işi değildir. Bir bilimdir, bir matematiktir ve denge unsurudur.
Lütfen çeşitli yorumları yaparken sadece kendi dengemizi düşünmeyelim.