Yorgan

İlginç gelişmeler yaşanıyor. Ekonomide, milli eğitimde, uluslararası ilişkilerde alınan kararlar arka arkaya geliyor. Yanılmalar kandırılmalar oluyor fakat işin faturası hep vatandaşa çıkıyor. Yaşam şartları ağırlaşıyor. Geçim zorlaşıyor…
Ailede kişisel harcamalarınızı aşarsanız, borçlanmaya başlarsınız. Kredi kartlarına yüklenirsiniz. Süreç içinde borcu borçla ödersiniz. Açıkçası batarsınız…
Kamuda ne yapılır? Para basarsınız. Enflasyonu azdırırsınız. Açıklar ciddi boyuta ulaşmaya başlayınca gelir arttırmak için vatandaşın üzerindeki vergi yükünü arttırırsınız. Dış borçlar da ciddi bir seviyeye ulaşabilir.
Milli Eğitimde herhangi bir araştırma yapılmadan karar alınırsa ve sonra çaresi aranırsa bu ayağın önce uzatılması sonra ona göre yorgan aranmasıdır…
Mali disiplin yoksa ne olur? Harcamaları gelirler karşılamazsa zam kaçınılmaz olur. Yine ayak uzatılmıştır. Uygun yorgan aranmaktadır.
Avustralya’ya göçmen gidilirse, o ülkenin sosyal güvenlik sistemine belli bir yıl katkıda bulunmazsanız, devletin vatandaşlarına sağladığı imkanlardan faydalanamazsınız. Gerekçe açıktır. Bu refah toplumu orada yaşayanlarca yaratılmıştır. Öyle gelip hemen hazıra konmak yoktur.
Bizde göçmenler baş köşeye oturtulur. Kendi vatandaşımızın yarattığı değerlerle oluşturulan kıt kanaat imkan sağlayan fonlar ve sağlık sistemi hizmetlerine sunulur. Kendi vatanımızda ne duruma düşürüldüğümüze kararı siz verin…
Eğitimde, sağlıkta biz çile çeker, gelecek kaygısı yaşarken, birileri bizlerin yarattığı imkanlardan bol bol faydalanır. Sıcak yataklarında habire ürerler…
Sahi ülkemize gelen başta Suriye vatandaşları olmak üzere göçmenler de bizi kandırıyor olmasınlar?
Yedi düvele tek yardıma koşan ve buna gayret gösteren biz oluruz da kendi vatandaşımız için çaba göstermeyiz.
Sonra da gelsin zamlar… Açık kapatmanın en kolay yoludur. İğneden ipliğe zam gelecekmiş, varsın olsun bize cennet vaat ediliyor ya? Aklıma bir zamanların güzel bir şarkısının sözleri geliyor. “ Uyu yavrum ninni, uyutayım seni, ninnilerle minnilerle avutayım seni…”
Hep beraber ayaklarımızı uzattık. Uyumaya çalışıyoruz da uygun yorgan yok… Büzüşeceğiz  artık…