Sisler şehri Eskişehir

Eskişehir’i sabah saran yoğun sis muhabirlerin kameralarına yakalandı. Reşadiye Camii’nin minareleri arasında gerçekten enfes bir görüntü oluşmuştu.
Bana bu fotoğraf Attila İlhan’ın çok sevdiğim Sisler Bulvarı şiirini hatırlattı.
Şiir çok uzun olduğu için paylaşmıyorum ama ilk kıtası önemli:
Elinin arkasında güneş duruyordu
Aylardan kasımdı üşüyorduk
Ağacın biri bulvarda ölüyordu
Şehrin camları kaygısız gülüyordu
Her köşe başında öpüşüyorduk
Sisler Bulvarı’na akşam çökmüştü
Omuzlarımıza çoktan çökmüştü…
Eskişehir’i bir sinema platosuna benzetiyorum bazen. Her ne kadar Attila İlhan Sisler Bulvarı’nı İstanbul için yazdıysa da, o İstanbul artık yok. O İstanbul rantiyeci müteahhitler tarafından betona boğuldu.
Öte yandan Eskişehir, şehircilik ile gelişti ve güzelleşti. Attila İlhan yaşasaydı muhtemelen Eskişehir’e aşık olurdu. 

Bir kadın olarak daha çok anıyorum

Ölümünün 85. Yılında Atatürk’ü özlemle andık. Pek çoğumuz bugün yaşadığımız yaşamı Atatürk’e borçlu olduğumuzu unutuyoruz. Özellikle ben bir kadın olarak, erkeklerden de daha çok şey borçluyum. Mesela Suudi Arabistan’da yakın zamana kadar kadınların otomobil kullanması yasaktı. Yakın bir zamanda bu yasak kalktı. Kalktı ama bu sefer de kadının kocası veya babası olmadan araba kullanması yine yasak. Ben Türkiye’de özgürce yaşıyorsam, istediğimi giyebiliyorsam, tek başıma sokakta yürüyebiliyorsam bunu Atatürk’e borçluyum. Bu yüzden Atatürk’ü sadece 10 Kasımlarda değil, aklıma geldikçe minnetle anıyorum. Türk kadınlarının tamamının benimle aynı fikirde olduğuna da inanıyorum.