Ya Vali anahtara gidecek, ya abdal dağa gidecek

Eskişehirspor'da kongreye sayılı günler kalmasına karşın ortada hiçbir heyecan göremiyoruz. El âlemin Galatasaray'ında neredeyse 5 üyeye bir başkan adayı düşecek. Bir de bizim durumumuza bakın...

Şimdi açık konuşmak lazım; Eskişehirspor'un başına gelenler pişmiş tavuğun başına gelmedi. Kimse kusura bakmasın arkadaşım ancak bu kadar borç içinde kıvranıyor olmamız, bizim de kabahatimiz. Milletçe, "Yesin, ama iş yapsın ağbi" mantığını bırakmadığımız sürece iki yakamız bir araya gelmez. Vaktiyle Eskişehirspor har vurup harman savururken, "İyi ama transef de yapıyorlar" dediğimiz için bu noktadayız.

Her neyse...

Elbette kabahat camia olarak, taraftar olarak bizde de var. Ancak ülkemizin genel bir ekonomik kriz içinde olduğunu da unutmayalım. Yani yöneticilerimize yüklenirken bu gerçeği de unutmayalım. Ayrıca bütün bunların ötesinde bir de FETÖ belasıyla uğraştık ki, söz konusu terör örgütünün musallat olduğu ve ayakta kalan iki futbol takımı var. Biri Fenerbahçe, öbürü de Eskişehirspor. Uğursuz fetöcülerin karabasan gibi çöktüğü bütün futbol kulüplerimiz yok oldu gitti.

Fenerbahçe bir şekilde toparladı ancak Eskişehirspor'un durumu çok kötü. En kötüsü ise camiayı saran, "Amaaan ben mi uğraşacağım?" tarzındaki kayıtsızlık. Bu koşullar altında Eskişehirspor'a değil başkan, yönetici bile bulamayız. Nitekim bulamıyoruz da.

Bir avuç vefakar ve cefakar taraftarımız didinip duruyor. Onların da çalışmaları boşa çıkabilir. Tek çözüm Valimiz Erol Ayyıldız gibi gözüküyor. Camia olarak bu olasılık üzerinde konuşuyoruz. Ancak Vali Erol Ayyıldız'dan şimdiye kadar müsbet veya menfi bir cevap alamadık. Yine de umudumuzu kaybetmedik. Açıkçası Erol Ayyıldız'ın kulübün anahtarlarını alması, son umudumuz gibi gözüküyor. Hani Yılmaz Erdoğan'ın şiirinde olduğu gibi, "Biz valimizin aday olabilme ihtimalini sevdik..."

Büyük ihtimalle Erol Ayyıldız, "Ben anahtarı istemeyeyim, anahtar bana gelsin ki, camiadaki beklentiler yükselmesin" diye düşünüyordur. Çünkü valinin gidip, "Verin bana kulübün anahtarını" demesiyle, kulübün kayyuma kalıp anahtarın valiye gitmesi arasında büyük fark var.

Eğer ki Vali Bey "Ben başkan olabilirim" derse, olası başarısızlıkta fatura kendisine de kesilir. Ancak kulüp kapanma noktasına gelirse, işte o zaman beklentiler iyice aşağı düşer. Böylece Vali Ayyıldız başarısız olursa, zaten kapanmakta olan bir kulüp başarısız olmuş olur. Yok Vali Bey başarılı olur da Eskişehirspor toparlanırsa, bu kez "Kulüp kesin kapanmıştı. Vali Bey ölüyü diriltti. Helal olsun vallahi adama..." denir. Tabii Vali Bey kayyum olursa, alacaklılarla daha kıyasıya pazarlık yapabilir. "Kardeşim kulüp kapanıyor. Ya imzayı at, ya da bütün alacaklarının üzerine bir bardak Kalabak suyu iç" deme şansı olur. Bunu da unutmamak lazım.

Velhâsılı kelam dağ yürümez abdal yürür. Vali Bey de kulübün anahtarını almaya gitmez. Bana kalırsa anahtar ona gelir...

Ankara'nın da Kurt'u...

Odunpazarı Belediye Başkanı Kazım Kurt'u yalnızca yerel bir politikacı olarak görmemek lazım. Bir dönem milletvekilliği de yapan Kurt, Ankara'da kuvvetli bir isim. Türkiye'nin dört bir yanında ve özellikle de CHP içinde çok tanıdıkları var. Son olarak Belediyeler Birliği'ndeki encümen üyeliği görevine yeniden seçilmiş. Bu arada İç Anadolu Belediyeler Birliği encümen üyesi de olan Başkan Kazım Kurt, 5 CHP'li isimden biri olmayı başarmış.
31 Mart seçimlerinden zaferle ayrılan CHP'de böyle makamlara gelmek isteyecek çok belediye başkanı vardır. Ancak Kazım Kurt bu isimlerin arasından sıyrılarak bir kere daha Türk Belediyeler Birliği Encümen üyesi olduysa, Kazım Kurt'u tebrik etmek gerekir. Hangi partiden olursa olsun, Ankara'da önemli yerlere gelen Eskişehirliler bizi gururlandırır. Dahası kentimizin elini de kuvvetlendirir. Kazım Kurt'u bir Eskişehirli olarak tebrik ederim.