Savaş değil, mücadele.

Son zamanlar da herkesin bildiği ve adına savaş denilen ama bize göre tamamen bir hak arama mücadelesi olan ve herkes kanunlara uyuncaya kadar devam edecek olan bir mücadele var. Bu mücadele neden bu kadar gündemde herkes çok iyi biliyor ve kimileri artık bu konu çok uzadı kapatın gitsin diyorlar.

 

Kusura bakmasın o birileri, bu işin bitmesi için az önce dediğim gibi herkesin kurallara uyması ve gereğini yapması gerekiyor.

 

Zira Sakarya Gazetesi artık resmileştiği halde kaçak ofisinde çalışmaya devam ediyor ve ellerine ulaşan tebligata rağmen adım atmıyorlar. Ama söz konusu gazete aynı durum Mavi Ada için geçerli olduğunda mangalda kül bırakmıyordu. Mavi Ada proje hilafını giderdi ve gerekeni yaptı ama kendileri yasayı çiğnemesine rağmen bu kez dertlerinin Mavi Ada olmadığını Özgür Demirdaş olduğunu çok belli eden hamleler yapmaya devam ettiler.

 

Adamın yaptığı her yatırım, girdiği her ihale yasal olmasına rağmen “vay nasıl olurmuş” vay bunda bir iş olmasın gibi, afakî ve gerçek dışı dedikoduları haber yapmanın karşı tarafı yıpratacağına ve bununla birlikte bazı siyasi figürlere de zarar vererek bir taşla birçok kuş vuracaklarına öyle inanmışlar ki bu alışkanlıklarından bir türlü vazgeçmediler.

 

Velhasıl onlar kendi kaçak durumlarına bakmadan karşı tarafı suçlamaya ve yıpratmaya devam ettikçe hem kamuoyu gerçekleri öğrenmeye devam edecek, hem de biz bu mücadeleyi sonuna kadar vereceğiz, bunu başta onlar olmak üzere herkes bilsin.

 

Herkes diyorum çünkü söz konusu gazete Anadolu olunca bazı objektif bakışlar işine geleni görüyor. Hatta etik dersleri vermeye kalkanlar, yok bayram gazetesi ve tekzipleri etik değildi diyenler falan birden aslan kesiliyor köşelerinde. Ama nedense bu konuda cemiyete çağrıda bulunan bu insanlar cemiyetin açıklaması tam tersine çevrilerek yayınlanınca etik değildi diyemeyenler veya patronu istiyor diye bazı insanları hedef haline getirdiklerini unutarak yılların usta kalemlerine utanmadan hesap sormaya kalkacak kadar etik yoksunu olduklarını göremiyorlar. Aslında en kötüsü sahte karakterlerle yazdıkları yazıda eleştirdikleri üstatları kendi imzalarıyla eleştirmekten korkarak, zaten etik kelimesini baştan çiğnediklerini de unutuyorlar.

 

Kaldı ki bir insanın yaptığı iş yanlış değilse ve bunun hakkında birileri dedikodu yapıyorsa

sırf patronu olduğu için o insanı savunmanın neresi etik dışı?

Ha bildiğiniz ve bizim yanıldığımız bir durum varsa açık açık yazın da bilelim, ama insanların gerçekleri yazmasındaki rahatsızlığınızın neden bu boyuta geldiğini merakta etmiyor değilim.

 

Kimse mücadelede iken başka şeylere cevap veremeyeceğimizi ve yanına bırakacağımızı düşünmesin, hatta kimse yaptığı bir kötülüğün yanına kalacağını düşünmesin.

Çünkü ilahi adalet çok kez güzel yüzünü göstermiştir ve bir kez daha göstermesi için çok zaman kaldığını düşünmüyorum.

.