Rehavet noktası…

Sıcak ve nemli günleri bir arada yaşadığımız şu günlerde içine düştüğümüz ya düşmemek için çaba sarf ettiğimiz en önemli hallerden biridir, rehavet noktası…

Bana da bu günlerde bir rehavet çöktü ki hiç sormayın…

İletişim kurmanın temel unsuru olan kelimeleri söylerken çıkardığımız bazı seslerin, ifade ettiklerini insanlara hissettirme kabiliyetleri vardır…

Bu kelimelerin ağzımızdan çıkarken yarattığı titreşimlerin tınısı, bedenimiz ve ruhumuz üzerindekendisini hissettirmektedirler…

Bazı kaynaklarda, günlük konuşmalarımızda kullandığımız bazı kelimelerin sihirli güçlerinin bilimsel olarak kanıtlandığına dair bilgiler de yer almaktadır.

Elbette burada bahsedilen durum şiir, roman, öykü vb. gibi edebiyat eserlerindeki insanları farklı düşüncelere ve ruh hallerine sokabilme özelliği değil…

Belki sizin için anlamsız gelebilir ama bende bu etkiyi yaratanların başında re-ha-vet kelimesi gelmektedir…

Daha söylerken sözcüklerin tınısından, rehavet noktasına geldiğimi hissediyorum, sanki…

Sözlük anlamına göre rehavet; “vücutta görülen gevşeklik, bir tür tembellik, uyku isteği” olarak ifade edilmektedir ve Arapça kökenlidir.

Elbette insanların, gün içerisinde yapması gereken sorumlulukları yerine getirdikten sonra içine girdiği rehavet hali oldukça keyiflidir.

Ama benim gibi yetişecek onca işi olanlar için, acilen içinden çıkılması gereken bir durumdur.

Geçicide olsa bu durumda olanlar için Robert Frost’ un şu sözü yararlı olabilir;

“Zor bir durumdan çıkmanın en iyi yolu, içinden geçmektir."