Annem ve gazeteciler günü: Anneler güzeldir ve özverilidir…

Anneler hep güzeldir hep özverilidir. Hep candırlar. Benim bir tanecik annemde öyleydi. Hem bizim annemiz hem sokağımızın Nartane Teyzesi’ydi… Garibim Erzurum’un güç koşullarında yetişmiş biraz ilerlemiş bir yaşta ekmek, aş ve iş meselesinden 1960’larda eşinin ardından iki yatak üç kap ver elini Polatlı… Doğu Anadolu’nun 1950, 1960 ve 1970’lerdeki klasik kaderi…
Bizim kuşağın annelerin anne olmaktan öte kaderi yenemeyenlerle kaderi yenmeye çalışanların nice örnekleriyle doludur. Genellikle başları örtülü, ak yazmalı, saf ve tertemiz yüreklidir bizim kuşağın anneleri. İşleri güçleri çoktur. Bilgileri yaparak, yaşayarak ve görerek tecrübeye dayalıydı bizim annelerimizin. Çoğunun okur yazarlığı yoktu desek pek de yalan olmayacaktır. Biraz Kur’an dili bilenler biraz yeni alfabeyi sökenler epeyce vardı.  Benim Nartane’si anneciğim de onların arasında okur yazar olmayan bilgelerdendi.
O vakitlerdeki anneler bilgelerdi çünkü onlar topraktan öğrenenlerdi. Çocuklarının okumalarını iyi insan olmaları için özveriliydiler…
O vakitler anneler bilgelerdi çünkü yürekleri ak yazmaları gibi aktılar. Sözde değil özde aktılar gariplerim. Haram yemek yoktu. Komşuyla paylaşmak. Komşunun iyi gününü kötü gününü bilmek vardı. Komşumuzun büyük oğlu rahmetli olmuştu. Bizim evde de radyo dinlemek yasaktı…
O vakitler anneler bilgelerdi çünkü yemezlerdi içmezler yedirir içirirlerdi. Bu bir bakıma rol modeldiler. Büyükler yemezler ama ekmek bulurlar getirirler mesajıydı. Baba gitmişti rahmetli olmuştu ama ben varım demekti bu. Yuvayı dişi kuşlar yapar demekti belki de.
O vakitler anneler bilgelerdi çünkü odun kömür Temmuz’da alınırdı. Turşu kurulurdu. Peynir, yağ kış gelmeden yapılırdı, alınırdı edilirdi. Bunlar okul mektep görmeden iktisat dersleriydi sanki…
O vakitler anneler bilgelerdi çünkü okulsuz toplumun öğrenenlerdi onlar. Diploma yoktu şakır şakır hesap kitap vardı gariplerimde. Börekleri, keteleri, gözlemeleri, su börekleri değme ustalara taş çıkartacak kadar lezzetliydi…
Karlı mı karlı bir Ocak sabahında almıştım haberi. Annemi bizim sokağın Nartane Teyze’sini yitirdiğimizi.
O gün bugün her Ocak sabahı yüreğim buruktur can anneciğim…
O gün bugün her Ocak sabahı hava nasıl olsa bana pusludur yürek buruktur can anneciğim…
O gün bugün her Ocak sabahı eziktir gönlüm, hava pusludur, yürek buruktur can anneciğim…
Rahmet, saygı ve özlemle can anneciğim sokağımızın Nartane Teyze’si…
*                *               *
Gazeteler, gazetecilik ve medya
İlk gazete okuyuşum ilkokul üçüncü dördüncü sınıf dönemi gibi geliyor bana. En arkadaki spor sayfası benim için çok önemliydi. Radyoda duyulmayan haberi arkadaşlarıma satmak çakası çok hoştu o yaşlarda. Sonraları babamın görevi gereği İşletmenin posta işleri büyüdükçe bana düşüyordu. Rahmetli Mustafa Dayı ile babam beni çarşıya gazeteleri, PTT’den de postayı almaya gönderirlerdi. O yıllarda başlayan gazete okuma merakım o gün bugün hep artarak devam etmiştir. Lise’de akşam dönüşü eve kimi zaman bir kimi zaman iki gazeteyi ben alır dönerdim.
Başınız Öne Eğilmesin!
Daha ilkokulda Büyük Abime günlük gazete almaya giderek başlayan okurluk ilişkim lise ve üniversite çağlarında adeta tutkuya dönüştü. Hangi gazete hangi anlayış ve görüşü benimsiyor sosyal tabanları hedef kitleleri nedir sorularını sorarak ama her gün daha çok okuyarak büyüdük. Abdi İpekçi, Kemal Bisalman, Oya Baydar, İsmail Cem, Çetin Altan, Haldun Taner, Ali Gevgilli, Fikret Otyam, Mehmet Barlas, İlhan Selçuk, Uğur Mumcu, Rauf Tamer, Nazlı Ilıcak, Taha Akyol, Sevinç Çokum daha adını sayamadığım onlarca kişiyi gazetelerden tanıdık… Saatlerce elektrik kesilse bile okurduk bilgilenirdik…
İhsan Ünlüer’in dediği gibi oku oku budur sonu… İşinizin zor olduğunu kuşkusuz biliyoruz. Kuşkusuz demokrasinin olmazsa olmazı basın özgürlüğü, dördüncü kuvvet olma, iş güvenliği, otoriter politik yapı, mali güçlükler…
İyi ki varsınız gazeteci büyüklerim arkadaşlarım küçüklerim! Gününüz kutlu yolunuz açık olsun!