Eskişehir’de geleneksel sanat yeniden can buluyor

Eskişehir’de yaşayan emekli sanatsever Abdulhamit Özçelikel, yıllar önce Kurşunlu Camii’nde ney üfleyerek çıktığı sanat yolculuğunu bugün Hüsn-i Hat’la sürdürüyor. Emekliliğinin ardından kurduğu atölyesinde bu geleneksel sanatın izini süren Özçelikel, hem ruhen hem de bedenen kendisine iyi gelen bu sanatı genç nesillere de aktarıyor. Sanatla meşgul olmanın insana huzur verdiğini vurgulayan Özçelikel, “Zaman nasıl geçiyor, fark etmiyorsun. Hatla uğraşırken mekânın ve zamanın dışına taşmış gibi hissediyorsun,” diyor.

Osmangazi Üniversitesi ve Anadolu Üniversitesi'nde dersler vererek Hüsn-i Hat'ı yeni kuşaklarla buluşturan Özçelikel, özellikle kadın öğrencilerin yoğun ilgisinden memnun. Her yıl katlanarak artan ilginin, bu kadim sanatın yeniden toplumda kök salmasını sağladığını belirtiyor. “İlk adımı atan çok ama istif aşamasına geçip bu sanatta derinleşen sayısı az,” diyen Özçelikel, sabır ve keşif duygusuyla bu yolculuğun gerçek lezzetine varılabileceğini söylüyor.

“Bu Sanat Seni İçine Çekiyor”

Sanata olan ilgisinin ney ile başladığını anlatan Özçelikel, Kurşunlu Camii’nde tanıştığı Halil Karaca sayesinde Hüsn-i Hat ile tanıştığını ve bu ilgisinin 10 yılı aşkın süredir devam ettiğini dile getiriyor. “Her insan, meşru bir dairede bir işle meşgul olmalı,” diyen Özçelikel, Hüsn-i Hat’ın kendisi için bir tutkuya dönüştüğünü ifade ediyor. Yazı yazarken zaman kavramının neredeyse ortadan kalktığını vurguluyor.

“2 Bin Yıl Dayanan Kâğıtlarla Yazıyoruz”

Kullandıkları malzemelerin özenle seçildiğini belirten Özçelikel, bambu kamıştan yapılan kalemlerden, is mürekkebine ve 2 bin yıla kadar dayanabilen Özbek kâğıdına kadar her malzemenin özel olduğunu anlatıyor. “Asitsiz kâğıtlar kullanıyoruz ki, yazılarımız uzun ömürlü olsun. Bizim derdimiz sadece yazmak değil, aynı zamanda geleceğe bir iz bırakmak,” diyerek sanatına olan saygısını ortaya koyuyor.

“Gerçek Yolculuk İstifle Başlıyor”

Hat sanatının en kritik noktalarından birinin istif aşaması olduğunu söyleyen Özçelikel, bu evrenin bir dönüm noktası olduğunu dile getiriyor. Deneyimlerine göre, 100 öğrenciden yalnızca 5’inin bu eşiği geçebildiğini belirten Özçelikel, “Yazı yazmayı öğrenmek yetmez, sabırla ve tutkuyla istife ulaşmak gerekir. Ancak o zaman bu sanat, gönül kapılarını aralar,” diyerek öğrencilere cesaret veriyor.