Yere düşse bile mücevher

Eskişehirspor çok önemli bir maçı kaybetti. Ligin ucu uzun, önümüzdeki maçları kazanıp kümede kalmamız olası. Ancak iyi niyetle de olsa yalan söylemek âdetim değildir; kümede kalmak açısından final niteliğinde bir maça çıkmıştık ve bu finali kaybederek işimizi çok zora soktuk. Elbette çıkmadık candan umut kesilmez. Ancak görünen köy de kılavuz istemez. Sözün özeti, bir mucize gerçekleşmezse 3'üncü lig yolu gözüktü...

Rahmetli Süleyman Demirel'in çok sevdiğim bir sözü vardır, "Galibiyet ve zaferleri herkes sahiplenir. Ancak mağlubiyet ve başarısızlıklar hem öksüz hem yetim kalır, kimse sahip çıkmaz" demiş 9'uncu Cumhurbaşkanımız... Başarısızlıklardan sonra herkes birbirine suç atar. Futbolun doğası da böyledir. 1922 Konya maçından sonra istenmeyen olaylar yaşandı. Mesela yöneticilerimiz maçı berbat bir şekilde yöneten hakeme – haklı olarak – tepki gösterdiler. Bizim gibi küme düşme hattında bulunan Konyasporlularla aramızda itiş kakışlar yaşandı. Bunun ötesinde taraftar da futbolcularımıza tepki gösterdi.

Eskişehirspor taraftarı son derece sabırlı bir taraftar. Nihayetinde onların da sabrı taştı. Ancak futbolcularımızı da suçlayamıyorum. Elimizdeki kadro bu ve kapasitemiz bu kadar. Bu arada kimse Mehmet Şimşek ve arkadaşlarına da kabahat atmaya kalkmasın. Ellerinden gelenden bile fazlasını yaptılar. Ancak taraftarımız hariç, bu şehirde onları destekleyen pek çıkmadı. Bazı istisnaları elbette saymıyorum.

Şimdi ilk defa 3'üncü lige düşmüyoruz. Daha önce de buraya düştük ve küllerimizden doğmasını bildik. Ancak bu kez işimiz biraz daha zor. Çünkü birincisi, vaktiyle yine 3'üncü lige çıkmıştık ancak o lig gerçekten 3'üncü ligdi. Şimdi süper ligi de sayarsak, pratik olarak 4'üncü ligde sayılırız. İkincisi ise önceki dönemlerle mukayese edilmeyecek kadar ağır bir borç içindeyiz. Aksi gibi memlekette ağır bir ekonomik kriz de var ve bu kriz geçecek gibi de durmuyor...

Yine de enseyi karartmamak lazım. Zira iki kötü haberin yanında iki de iyi haberim var.

Birincisi Eskişehirspor mümkün değil bundan daha aşağı düşmez. Ben futboldan teknik açıdan çok anlamam. Ancak anlayanlarla sürekli görüşme imkanım var. Onların size söylediğini yineleyeyim, "Eskişehirspor'un yedek bekleyen altyapı takımını sahaya çıkartsak. 3'üncü ligden aşağı düşmeyiz..." Yani en dibe varmış olmak iyi haber midir yoksa kötü hebir midir siz karar verin. Ancak daha aşağı düşme ihtimalimiz yok.

İkinci iyi haber ise şu; 3'üncü lige düşmüş olmak, futbol camiasına olan borçlarımızı ödemekte elimizde bir pazarlık kozu olur. Yöneticilerimiz ellerini iki yana açıp, "Vallahi biz de her an istifa edebiliriz. O zaman kulüp kapanır mı bilemeyeceğiz" dediler mi, çok küçük paralar karşılığında bile alacaklılarımızı ikna etmek mümkün olabilir. Tabii Trabzonsporluları saymıyorum. Onlara ya 400 bin Avrolarını vereceğiz, ya da şampiyonluklarını borçlu oldukları Tayyip Erdoğan'ı devreye sokacağız. Maalesef bunların ikisini de yapmak zor. Camia olarak 400 bin Avroyu denkleştiremiyoruz. Öte yandan AK Partili dostlarımız da Recep Tayyip Erdoğan'dan bir randevu bile almayı beceremiyor.

Süleyman Demirel'den örnek verdik, Namık Kemal'den devam edelim. Büyük vatan şairi, "Yere düşmekle cevher, sâkıt olmaz kadr ü kıymetten" demiş. Eskişehirspor Türk Futbolu'nun parıldayan Kaşıkçı Elması'dır. Yere de düşse, çöpe de atılsa kıymetinden bir şey yitirmez.