Yeni koşullar yeni yetenekler gerektirir…

Günümüz dünyasında rekabet, bireylerden başlayıp kurumlara, hatta devletlerarası ilişkilere kadar başarının ölçütü olmaya devam etmektedir.
Buna karşılık her gün değişen koşular, farklı seviyelerdeki organizasyonların insan kaynakları açısından yeni yeteneklere sahip olmalarını zorunlu kılmaktadır.
Hangi seviyede olursa olsun, değer yaratma süreçlerinin giderek kurumlardan bireylere doğru kaymaya başladığı çağımızda, organizasyonların temel yetenek potansiyellerini de bünyesindeki çalışanlar oluşturmaktadır…
Çünkü kurumsal yapı içerisinde neyle karşılaşacaklarının bilincinde olan ve dışlanma korkusundan sıyrılan kişiler, tüm yeteneklerini açığa çıkararak kurumlarına aktarabilmektedirler.
Bu kaldıraç etkisiyle kendilerini bir yetenek kaynağı olarak gören insanlar, yetenekleri ve yaratıcılıklarıyla, içinde bulundukları organizasyonu farklı bir noktaya taşıyabilmektedirler.
İnsanları değiştirmeye çalışmak yerine değişime katkı sağlamaya ikna etmek ise bu sürecin hızlanmasına en büyük katkıyı sağlayabilir…
Bir organizasyondaki çalışma biçiminin bir uygun adım yürüyüşünden çok bir dans olduğu düşünülürse; bu başkalarının yapabileceği işlere doğrudan yön vermek yerine, bilgiyi paylaşmayı, ayırmayı ve bütünleştirmeyi önceleyen bir yetenek yönetimini gerektirecektir…
Konunun uzmanları, her türlü organizasyon seviyesinde farklılık, taklit edilemezlik ve kopyalanamazlık gibi özelliklerin, sürdürülebilir rekabet üstünlüğü için en önemli konular olduğunu ifade ediyorlar…
O halde yeni kazanımlar elde etmek için, yetenek yönetimine dayalı yeni yönetim anlayışının benimsenmesi kaçınılmazdır…
Çalışanların sürece etkin katılımlarının ise; işin özüne ait kritik yetenek unsurları ile iş görenlerin kişisel büyüme ve gelişim isteklerinin karşılanmasıyla yakından ilgili olduğu kanaatindeyim…
Böylece değer yaratan bir organizasyonun paydaşı olmaktan duyulan içgüdüsel haz ve aidiyet duygusu, yeni yeteneklerin ortaya çıkması için en önemli kaldıraç etkisini yaratacaktır…