1950’ li yıllarda Avrupa Futbolunu derinden sarsan altın bir jenerasyon…
52 yıl yenilgi yüzü görmeyen futbolun mucidi İngilizleri 25 Kasım 1953’ te 6-2’ lik galibiyetle “Wembley” in çimlerine gömen ve rövanşta da mağrur İngilizleri 7 golle evine uğurlayan bir büyük ekol…
O yılların dünya devleri kabul edilen Batı Almanya karşısında 8-3, Brezilya’ yı 4-2, Dünya Şampiyonu olmuş Uruguay’ ı 4-2, Uzak Asya temsilcisi Güney Kore’ yi 9-0 gibi gole doyuran, futbolu adeta basketbola çeviren büyülü bir takım…
“Puskas, Hidegkuti, Kocsis, Czibor, Lantos, Buzansky” gibi adeta gökyüzünden inen yıldızlarıyla futbolu ibadet haline getiren efsaneler ordusu…
Sözcüklerin kifayetsiz kaldığı futbol ilahlarının takımı “Macaristan”…
Ve 1956 yıllarında Doğu Avrupa’yı etkisi altına alan komünizm akımının en sert rüzgârlarına karşı durmaya çalışan mazlum Macar Ulusu…
Halk kahramanı kabul edilen “İmre Nagy” nin bütün direnişine rağmen 4 Kasım 1956 sabahı Budapeşte caddelerinde Macar gençlerinin üzerinden acımasızca geçen Sovyet tankları…
Ve büyük efsanelerin İspanya’ ya iltica etmesiyle yıllarca futbol karanlığına gömülen, hala belini doğrultamayan Macaristan Ulusal Takımı…
İşte 2014 Dünya Kupası elemelerinde salı akşamı “Saraçoğlu Stadında” son derece hayati bir maça çıkıyoruz. Olmazsa olmaz maçlarımızdan birisi…
Rakip; futbol kültürü 1956’lı yıllarda kök salmayacak şekilde budanmış, yaşadığı hüznü ve acıyı kısaca özetlemeye çalıştığımız, şu an Avrupa’ nın orta sınıf takımlarından, şanlı mazisini arayan Macaristan…
Karşı tarafta güzel ülkem Türkiye…
Futbolun büyük bir endüstri haline geldiği, bölücü akımların iyice gemi azıya aldığı Türkiye…
İngilizlerin 1215 yılında imzaladığı “Magna Carta” dan (anayasal düzen) tam 798 yıl sonra hala “Yeni Anayasa” tartışmalarının kaosa sürüklediği Türkiye…
Ve “Saraçoğlu” nun çimlerine yazılan yeni bir futbol trajedisi, yeni bestelenen bir hüzün opereti, mazereti olmayan bir çöküş filmi daha…
Ey “Demirören” ve Federasyonu!
Ey “Abdullah Avcı” ve ekibi!
Sınırsız olanaklara sahip futbolumuzun sınırsız yetkilerle donatılmış efendileri!
Türk ulusunun adına “istifa” dediği, şu günlerde iyice unutulmaya yüz tutmuş asil bir davranışı daha var!
Peki, bu onurlu sözcük sizin lügatinizde var mı?