Tapmadık Asla Paraya Pula…

Bunun adına ister kariyer planlaması deyin isterse profesyonellik…
Vahşi kapitalizmin bütün dünyaya dayattığı “para” olgusunun giderek egemen olduğu “futbol dünyamızda” duygusallığın, renk aşkının hâlâ kaybolmadığı,  bu sevdanın parayla değil yürekle yaşandığı yadsınamaz bir gerçek…  
Onun için, son yıllarda hızla yaşanan sosyal yozlaşmaya, giderek unutulmaya yüz tutan beşeri değerlere karşı Anadolu’nun bağrında inatla direnmeye çalışan bir duygu var. Adına “vefa” dedikleri…
Ve ne yazık ki, her insana nasip olmayan bu yüce duyguyu taşımayan, hissedemeyen hâlâ İstanbul’da bir semt olduğunu zanneden birçok “vefasız” var…
İşte futbolumuzun yeni parlamaya başlayan ismi “Tarık Çamdal”…
Almanya’nın 1860 Münih Kulübünden 300 bin Euro karşılığında 2011-12 sezonunun başında Eskişehirspor’a transfer oluyor…
“Bülent Uygun, Skibbe ve Ersun Yanal” dönemlerinde pek forma şansı bulamıyor…
A2 takımının futbolcusuyken 2013-2014 sezonunun başındaki Avusturya hazırlık kampında “Dede”nin sakatlanması ona bir fırsat yaratıyor. Ama “Tarık Çamdal”ın asıl şansı “Ertuğrul Sağlam” ın gelmesiyle başlıyor…
Kısa zamanda sol kanadın değişmez oyuncusu olarak taraftarın gönlüne de giren “Tarık Çamdal”  gösterdiği yüksek performansla Milli Takım’ın formasını da giymeyi başarıyor…
Bir diğer isim ise “Veysel Sarı”…
İstanbul kulüplerinden Dikilitaş, Beylerbeyi derken 2009-10 sezonunda futbol rüzgârları onu önce Eskişehirspor’a sonrada Milli Takıma kadar taşıyor…
O da, istikrarlı ve başarılı futbolunu “Ertuğrul Sağlam”ın gelmesiyle daha yükseklere çıkarıp “Tarık Çamdal”  örneğinde olduğu gibi Beşiktaş, Galatasaray, Fenerbahçe gibi büyük bütçeli kulüplerin radarına giriyor…
İşte her ikisinin de kısa sürede baş döndüren başarısı sezon sonunda bitecek olan sözleşmelerini yenileme teklifini reddettirmeye kadar götürüyor. Gözleri hiçbir yöneticiyi ve teklifi görmüyor. Belli ki Menajerlerin sesini dinliyor ya da onları ucuza kapatmak isteyen diğer kulüplerin etkisi altında kalıyorlar…
Yani kendilerini yetiştiren,  bir anlamda yıldız olarak parladıkları bu kenti bu renkleri bir kalemde silerek,  kendilerini tutkuyla seven taraftara “vefa çalımını” da atarak sevda köprülerini yıkıyorlar…
Ve onları her zaman yüreğine basan Eskişehirspor’un büyük taraftarı bu kez yüreğine taş basmak zorunda kalıyor…
Ve tribünlere her maç öncesi astıkları renk aşkını, arma aşkını olanca güzelliğiyle yansıtan o veciz sözler onlara ve onlar gibi  “vefa duygusunu” yitiren tüm futbolculara adeta kapak oluyor…
“Tapmadık asla paraya pula!”