Öğüt, örnek ve akıl...

Öğüt ülkemizde karşılıksız olarak en bol ve en kolay verilen şeydir. Günlük yaşam içerisinde, insanların konuştukları konuların en az yarısı karşısındakine bir öğüt ya da nasihat içerir.
Diğer yandan da öğüt/nasihat genellikle başkalarına verilmesi çok sevilen ama alınması pek istenmeyen bir konudur.
Toplumumuz içinde öğüt verme kapasitesi ve tecrübesinde oldukça çok insanımız var, şükürler olsun!
Ama birde örnek olma kapasiteleri ve düşünme kapasiteleri de olsaydı, keşke…
Kültürümüzde gerçek bilge olarak kabul görmüş kişiliklerin verdiği öğütlerin her biri nerdeyse atasözü durumundadır...
Sadece ülkemizde değil, diğer ülke insanları içinde önemli mesajlar içerir, bu bilgelerin öğütleri... 
Bu öğütleri verenlerin hayat tarzlarına baktığınızda, verdikleri öğütlere uygun bir yaşam, davranış ve düşünce biçimlerinin de olduğu görülmektedir...
Belki de verilen öğütün doğruluğu ve değerini, onu verenin örnek olabilme özelliğinin olmaması azaltmayabilir...
Ama karşıdakinin ikna olması için en önemli inandırıcılık değerini de bu durum taşır...
Elbette öğüt verenin, örnek olabilme özelliği kadar aklını kullanabilme düzeyi de ikna edici olabilmektedir.
O halde birisi doğudan birisi batıdan iki bilgenin öğüt/nasihat konusundaki sözleriyle bitirelim, bu haftaki yazımızı;
Bir tarafta “Her akıllı sana nasihat verecek değildir, sana her nasihat veren de akıllı değildir; fakat hem nasihatçi hem akıllı olan arkadaşın sözü dinlenmelidir” diyen Ebu Esved Eddüeli diğer yanda ise “Öğüt vermek kolay, örnek olmak zordur” diyen La Rochefacauld...