Kaybetmek Güzeldir !

Tabiatım gereği gücün daha doğrusu güçlü olanın hep karşısında yer almak istedim.
 
İstanbul medyasına içim ısınmadı mesela, Eskişehir’i bırakıp gitmeyi aklım kesmedi.
 
Oy verirken iktidarın muhalifi ya da azınlığı olanı tercih ettim.
 
Herhangi bir yarışmada en cılız, çelimsiz adayı tuttum. Herhangi bir maçı izlerken hep yenik veya düşme hattına yakın olanı destekledim.
 
Dost veya arkadaşların iyi değil ağırlıklı olarak zor ve kötü günlerinde yanlarında olmayı, düğünden çok cenazelere gitmeyi önemsedim.
 
Sanırım kolayı sevmiyorum. Popüler olana karşı bir önyargım var ve gücün karşısında direnmekten anlatması güç bir haz duyuyorum.
 
Şimdi bana hangi takımı tutuyorsunuz diye soran çıkar mı?
Şimdi bana ve benim gibi olduğuna emin olduğum insanların Eskişehirspor’dan başka takım tutma ihtimali olur mu?
 
Üstelik Eskişehirspor’un bile iyi, kötü günü diye ayrılmış ilgi ve alakam.
Ne hikmet ise Eskişehirspor ile ilgili anılar, hatıralar, deplasman yolculuklarının yüzde 90’ı hep alt lig dönemlerine ait.
 
Yani Eskişehirspor süper ligde tozu dumana katarken yani güçlüyken bu kadar çok takip etmemişim. Ligden düşünce, el ayak çekilince, ihtiyaç olduğunu düşündüğümde daha çok olmuş, daha fazla peşine düşmüşüm.
 
İşin ilginç ve güzel olanı bu anlattıklarım sadece bana özel değil. Söz konusu Eskişehirspor olduğunda benim gibi düşünen, hareket eden ve gemiyi asla terk etmemeye yeminle fazlaca insan var.
Üstelik sadece tribünde değil bu insanların yansımasını kulüp yönetiminde bile görmek sizi bilmem ama bana iyi hissettiriyor.
 
Geçtiğimiz günlerde Eskişehirspor taraftar gruplarından MünferiTayfa sosyal medyada yenilmek üzerine bir video paylaşmış. İzlerken duygulandım, içimin dolduğunu hissettim.
Trabzonspor’a borcunu ödeyemeyen ve bu konuda yenilmiş, transferi açamayan ve sahaya kendi çocukları favori olmadan çıkan bir Eskişehirspor’un kafalarındaki yenilmişliği ile garip bir duygu yumağına sarıldım.
 
Yenileceğiz dedim. Daha çok, daha yakışıklı, daha fazla yenileceğiz.
Ama yenilirken de kazandıklarımız olacak.
Yenilmek saha da maçı kaybettirir ama bize kaybettiremez. Bizi kaybettiremez.
 
Hani bazı hastalıklar bağışıklığı güçlendirir, hani öldürmeyen yara daha sağlam, daha iradeli yapar ya…
 
Hasta olacağız ama iyileşeceğiz…
Kurşun yiyecek ama ölmeyeceğiz…
Direneceğiz, düşeceğiz, tökezleyecek, karanlık geceler, uykusuz geceler görecek ama kimsenin beklemediğini yapacağımız zamanı kollayacağız.
Bu da hem insanı hem camiayı ayakta tutacak bir kudret, aslında yakalanması zor bir fırsattır.
 
Bu fırsatı değerlendirmek ve kenetlenmek için iyi bir seçenek var önümüzde…
 
Bugün süper lig denilen ve masa başında maçların kazanıldığı, Şampiyonluğa oynayan takıma her direnenin teşvik primi, kazananın şikeci ilan edildiği ligde oynayan…
Lider olmanın hezeyanı ve geçici gücün verdiği çoğalmışlık ile pervasızca edilen hakaretler, anlaması güç tavır ve sineye çekilmesi mümkün olmayan hakaretleri bir motive kaynağı olarak biriktirmeye devam edelim.
 
Cevap sadece söz ile verilmez.
Her şeyin bir yeri, zamanı ve sırası vardır.
 
Kaybetmenin de bir limiti…
 
O limit dolunca kazanmaya başlarız, bir maçtan fazlasını kazanırız hem de…
 
Bence arefe günümüz kutlu olsun. Anlayana tabi…