İçimizdeki sinema...

İnsanoğlu dünyaya geldiği ilk günden itibaren, dış dünyasında var olan her şeyi belirli bir şekilde algılamaktadır.
Etrafını kuşatan gerçekliği anlamlandırması ise algı düzeyi ve yeteneğine göre değişmektedir.
Dışsal gerçekliğin farklı özelliklerini sadece görüntü ve ses olarak değil, duyma, dokunma, tat ve koku formunda da kayıt edebilen duyusal kameralarımız aracılığıyla iç dünyamıza aktarabilmekteyiz...
Peki o halde, aynı yerde aynı durumları yaşayarak, aynı kayıtları yapan insanlar, aynı olaylar karşısında neden farklı algılara sahip olabiliyorlar?
Demek ki; dışımızda olup bitenlere yönelik aynı kayıtları yapsak bile, içimizdeki sanal sinema salonlarında,yansıtarak izlemeyi tercih ettiğimiz farklı perdelere göre değişiyor, algılarımız...
Yani herkes aynı filmi, farklı konumlardaki algı perdelerinden izlemeyi tercih ediyor...
İçsel sinema salonumuzda algılarımızı belirleyen acaba ne tür perdeler var?
Ben (ego), akıl, vicdan, dindarlık, demokratlık, yardımseverlik, toplumculuk, çevrecilik, hayvan severlik gibi sizlerin de ilaveler yapabileceğiniz, pek çok algı perdeleri var içimizde...
Sözün kısası, dışsal kaynaklı kayıtlarınızı hangi içsel perdenize yansıtırsanız, algınız da ona göre oluşmaktadır...
Görünen o ki; gerçekte içimizde olanı algılıyor ve ona göre tutumlar geliştiriyoruz, olaylara karşı...
Meşhur algıda seçicilik sözünü, başka bir boyutuyla da, bu durum oluştursa gerek...
Sonra ne mi oluyor?
İçsel sinemalarında aynı perdeden olayları izlemeyi tercih edenler; dış dünyalarında da, hep birlikte aynı sinema salonlarını doldurup,  herkesin kendisini başrolde olduğunu zannettiği bir algı içinde mutlu oluyorlar...
Çünkü hayattaki en büyük lütuflardan biri, dünyayı bizim perdemizden algıladıklarını bize hissettiren kişilerin yanımızda olmasıdır...
Ama bu algıyı gerçek yapmaz...
Belki de eski bilgelerin dört büyük element olarak  kabul ettiği; “nedensellik, etkileşim, koşullar ve ayırt edici algılama”süreçlerini izleyerek olayları değerlendirmektir, akılcı olan...