Eskişehir’e lider olarak gelen Fenerbahçe açısından son derece önem taşıyan bir maçtı…
Fenerbahçe’nin olay adamı Emre Belözoğlu hafta içinde verdiği demeçte “en zor deplasman Eskişehir, bu maçı alırsak büyük oranda şampiyonluğa ulaşırız” demişti…
Geçen hafta Kayseri Erciyes karşısında alınan galibiyetle rahatlayan Eskişehirspor için bu maç sadece prestij açısından anlam taşıyordu…
*
Eskişehirspor’un böyle maçlara nasıl bir motivasyonla çıktığı zaten biliniyordu. Kadro zafiyeti içindeyken bile Beşiktaş, Fenerbahçe ve Galatasaray karşısında başarılı olan genlere sahipti…
Tarihimizde bu takımlara karşı kazanılan birçok zafer bir Anadolu takımı olarak Eskişehirspor’u zaten farklı kılıyordu…
Dünde aynen böyle oldu…
İki takımında ilk 45 dakikada birbirlerine üstünlük kuramadığı maçın 33. dakikada “Mustafa Yumlu”nun şanssız bir şekilde kendi kalesine attığı golle soyunma odasına yenik giren Eskişehirspor’a ikinci yarıda sanki sihirli bir el değmişti…
*
İnanılmaz bir ikinci yarı izledik. Sahanın her bölgesinde çoğalan, yaptığı presle rakibini adeta boğan, her an gol girişiminde bulunan ve tribünleri coşturan bir Eskişehirspor bize eski başarılı günlere dönüş sinyali verdi…
Fenerbahçe’ye gelince; arkasında hakem desteği olmadığında, yaşlı kadrosuyla nasıl zorlandığını, aslında kaybettiği değil, kazandığı 1 puana sevinmesi gereken takımın Fenerbahçe olduğunu herkes gördü…
*
Maçın en güzel enstantanesi, tabi ki “Emre Güral”ın jeneriklere geçecek golüydü. Fenerbahçe maç boyunca cılız bir iki gol girişiminde bulundu. Koca 90 dakikada kaleyi bulan heyecan yaratacak bir şutuna tanık olmadan maç sona erdi…
Fenerbahçe yaşlı kadro yapısı ve oynadığı bu futbolla, sezonun sonuna doğru şampiyonluk yarışındaki rakiplerinin gerisinde kalacak gibi gözüküyor…
*
Hakem “M. Kamil Abitoğlu”son düdüğü çaldığında akıllarda kalan iki sahne vardı. Bursa’da başlayıp Karabük ve Eskişehir tribünlerinde devam eden ve Anadolu’nun hemen her stadına yayılma eğilimi gösteren “Vatan haini Volkan Demirel” tezahüratları…
Ve, Fenerbahçe formasını fırlatmanın ritüel haline geldiği şu günlerde “Emenike”den sonra kaptan “Emre Belözoğlu”nun da kulübeye doğru fırlatması bu kulüpteki disiplin sorununu açıkça gözler önüne seriyordu…
Sonuçta Eskişehirspor belki rakibini deviremedi ama devirmekten beter etti. Güzel ve hırslı futboluyla, önümüzdeki sezon için umut saçan mücadelesiyle en az “galibiyet kadar anlamlı” bir sonuç aldı…
Henüz yorum yapılmadı,
İlk Yorum yapan siz olun...