Anadolu’daki formunu arattırıyor Gözünü şimdide Düzce’ye çevirdi Berkay 1 yıl sonra ayak basacak Yiğit Cumalı “Takımıma güveniyorum” Kayacan antrenör olarak rakip olacak Kredi notu nasıl yükseltilir? 9 adımda kredi puanı… Futbol dünyasını şok eden cinayet! Eskişehirspor'd… Eskişehir'deki yasadışı göçmenlere operasyon: 44 k… Eskişehir'de mont fiyatları cep yakıyor... Eskişehir'deki dar sokaklar yayalara zorluk çıkarı… Afyonkarahisar Valiliği’nden önemli hava durumu uy… Eskişehir esnafından sokak hayvanları için örnek d… Antibiyotiklerin yanlış kullanımı felakete yol aça… Eskişehir'de çaresizlik uzun kuyruk oluşturdu... Eskişehir'de Kasım indirimleri hız kesmeden devam … Eskişehir'in merkezindeki o sorun tepki çekti

Üye Girişi

Üye Ol

Eskişehir

Alpu

Spor

Gündem

Eskişehir Hava Durumu

Resmi İlanlar

Eskişehir Nöbetçi Eczaneler

Afyon

Bilecik

Eskişehir Gezi Rehberi

Eskişehir Parkları Eskişehir Müzeleri Eskişehir Yemekleri Eskişehir Camileri, Külliyeleri ve Anıtları Eskişehir Alışveriş Merkezleri Eskişehir Restoranları (Yeme İçme) Eskişehir Gece Hayatı

Magazin

DİĞER

Kütahya Ekonomi Eskişehir etkinlik Kültür Sanat Dünya Sağlık Teknoloji Eğitim Röportaj Biyografi Eskişehir Siyasetçileri Yaşam Ramazan

Eskişehir Videoları Foto Galeri Yazarlar Eskişehir İş İlanları Seri İlanlar İletişim

23.11.2024 - Cumartesi

Osman Cemoğlu

Tüm Yazıları Diğer Yazarlar

Fair-Play in katli!

12 Nisan 2013 09:43

Yıllar önce Adana'nın varoşlarından koparak, Anadolu halkının “taşı toprağı altın” dediği İstanbul’a gelip 1973-1984 yılları arasında Galatasaray formasını 12 yıl giydi…

O yıllarda farklı kültürlerin yaşamında kopardığı fırtınalardan, lümpen tavır ve davranışlarından ötürü duayen gazeteci “Hıncal Uluç” tarafından ilginç bir benzetme yapılarak “şehir kırosu” olarak lanse edilmişti…

Ancak ilerleyen yıllarda kendini inanılmaz şekilde geliştirmiş, pedagojik futbol formasyonu, medya ile yakın ilişkiler ve arkasından güçlü şekilde esen futbol konjonktürü o şehir kırosundan bir masal imparatoru yaratmıştı…

Futbolculuk döneminde Galatasaray ile hiç şampiyonluk yaşamamasına rağmen teknik adam olarak Galatasaray’ı 4 yıl arka arkaya şampiyon yapmış, 1999-2000 sezonunda Türk futbol tarihinin en büyük başarısına imza atarak UEFA Kupası’nı kaldırmıştı…

2008 yılında Türkiye’nin Avrupa 3’üncülüğü ve oynadığı başarılı futbol bütün otoritelerce “Terim”in başarısı olarak kabul edilmiş ve onun “2008 UEFA Avrupa Futbol Şampiyonası”nın en iyi teknik direktörü seçilmesini sağlamıştı…

Avrupa’nın en büyük kulüplerinden Milan’ın teknik patronluğu, İtalyan hükümeti tarafından verilen Devlet Nişanı ve “Commendatore” unvanı, futbol portföyünde parlayan onur madalyaları olmuştu…

Giderek başarıya doymayan bir futbol fenomeni haline gelmişti…

Çevresinde oluşan yapay rüzgârlar egosunu sürekli pompalıyordu…

Bir demecinde “ben ders almam, veririm” başka bir söyleminde ise “Türkiye’ de benden 1 tane, milletvekillerinden 500 tane var” diyerek megaloman esintiler taşıyan tavırları rahatlıkla sergileyebiliyordu…

Patlama noktasına gelen egosu onu en küçük eleştiriye dahi tahammülsüz hale getiriyor, sürekli futbol vukuatlarıyla gündeme oturan pervasızlığı mağrur bir figürün antipatik silueti olarak yansıyordu…

Ve nihayet kibirin dolup taşırdığı o ego, 6 Nisan 2013 akşamı “Türk Telekom Arena”da büyük gürültüyle patladı!

“Fair-Play” denilen centilmenlik ruhunu adeta katlederek! Kazanmak adına bütün değerleri ayaklar altına alarak! Mazideki bütün güzellikleri hoyratça çiğneyerek!

Büyük bir baskı altında onurlu bir duruş sergilemeye ve düdüğünü adil çalmaya özen gösteren “Süleyman Abay”ı aslanların önüne atarak!

İnanılmaz bir agresiflikle, dizginlenemez hırçınlıkla, bütün karizmayı ve saygınlığı 90 dakikada imha ederek!

Peki; şimdi sormak gerekmez mi? Yakıştı mı bütün bunlar bir akil adama, bir futbol destanı yazarına?

Dahası bir peri masalı yazarına?