Eyfel Kulesi

300 metrelik kulenin yapımında, 7.300 ton çelik ve 18.038 ton metal parça kullanıldı.

Kule, her 7 yılda bir 60 ton boya kullanılarak yeniden boyanır.

Eyfel adını, mühendisliğini yapan Gustave Eiffel'den aldı.

Kulenin yapımı 8 milyon Frank’a mal oldu ve paranın büyük bir bölümü Gustave Eiffel ve Fransa hükümeti tarafından karşılandı.

Birçok sanatçı ve mimar, kulenin mimarisinin berbat olduğu gerekçesiyle yapımını protesto etti. Hatta imza kampanyaları bile başlatıldı.

Eyfel Kulesi'nin Paris'te kalışı ilk etapta 20 yıl olarak düşünüldü.

Kule'nin Paris'te kalması ilk radyofonik deneyler açısından önem taşıyordu ve sahip olduğu anten sistemiyle Fransız televizyonunun gelişiminde büyük rol oynadı. Mükemmel bir iletişim aracı haline gelmesiyle Eyfel Kulesi’nin Paris’te kalması gerekliliği ortaya çıktı ve kule kaldırılmadı. Öyle ki, Birinci Dünya Savaşı’nda Alman ordusunun ilerleyişi, radyo dalgaları engellenerek başarıldı ve Fransız ordusu büyük bir zafer kazandı.

Eyfel Kulesi geceleri 20.000 farklı ampulle ışıklandırılıyor.

Kule'nin yıllık elektrik kullanımı küçük bir köyle eşit miktarda.

Eyfel Kulesi'nde, toplam uzunluğu yaklaşık 80 kilometreyi bulan elektrik kabloları kullanıldı.

Önceki satırlarımızda; “Birçok sanatçı ve mimar, kulenin mimarisinin berbat olduğu gerekçesiyle yapımını protesto etti. Hatta imza kampanyaları bile başlatıldı” demiştik.

Buna ek olarak, halk bu kuleyi Paris’in utanç kulesi olarak görürken, şehrin ileri gelenleri ise devasa bir sokak lambasına ve fabrika bacasına benzetmiş, Paris’in görsel itibarını zedeleyeceğini her platformda dile getirmişti.

*

Hatta yaygın olan bir rivayete göre, Eyfel Kulesi’ni sürekli eleştiren bir şair vardır. Bir sohbet sırasında demiştir ki, “Paris çok güzel bir kadınsa, Eyfel Kulesi o kadının yüzünde çıkmış bir sivilcedir.”

*

Bu yoğun eleştiri bombardımanı altında Eyfel Kulesi sonunda tamamlanmış ve hizmete açılmış. O çok eleştiren şair de kulede bulunan bir kafede sıklıkla oturuyor, şarabını yudumlayıp keyif yapıyormuş.

*