Eskişehir için yol ayrımı

URAYSİM konusunun Eskişehir'in kaderi için ciddi bir yol ayrımı olduğu günlerden geçiyoruz.
 
Konu maalesef nitelikleri yönüyle değil siyasi bir rekabet ortamında seyrediyor.
 
İnsanlar konu hakkında yorum yaparken masa üstünde sadece 2 seçenek varmış gibi tehlikeli bir pozisyon oluştu.
 
Mutlaka proje hayata geçmeli diyenler tarıma düşman, hayır proje olmamalı diyenler sanayi istemiyor gibi garip bir durum oluştu.
 
Alpu Belediyesi'nin yürütmeyi durdurma ile ilgili dava açmasının ardından da mesela CHP ile Ak Parti meselesi gibi bir zeminde kaldı.
 
Ak Parti istiyor CHP istemiyor gibi bir tablo bu işi zorla siyasete çekmekten başka bir anlam ifade etmiyor.
 
Şehir adına bu zemin üzerinde tartışmak bizi başka çıkmazlara götürecek.
 
Proje paydaşı daha geniş tutularak ve uzlaşı ile mutlaka ilerlenmesi gereken bir proje iken şimdi Ya Hep, Ya Hiç gibi dar bir alanda kaldı.
 
Anadolu Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Fuat Erdal kaybedecek zamanımız yok diyor.
 
Ak Parti URAYSİM'e dokunma diye açıklama yapıyor.
 
Eskişehir Vekilleri ile üreticiler projeye değil yerine karşıyız diye açıklama yapıyor.
 
Alpu Belediyesi de yürütmeyi durdurma davası açıyor.
 
Doğrusu,  URAYSİM ile ilgili kendi cephesinden açıklama yapan herkesin haklı diyebileceğimiz mazeretleri var.
 
Ama olsun ya da olmasın diye gerekçe üretenlerin sembolik olarak bile yan yana gelmediği de ortada.
 
Ancak bir yerde çekimser kalıyoruz.
 
Ya birileri kamuoyuna eksik veya yanlış bilgi veriyor. Ya da muhatapları projenin güncel halinden bi haber.
 
Ya siyaset projeye tesir edeli çok oldu ve kimse yolundan dönemiyor ya da projenin katma değeri yeteri kadar iyi anlatılamadı.
 
Özetle acele etmeden ama hızlı hızlı bir Şey yapmak gerekli.
 
Şehrin kaderi diyeceğimiz bir proje bu kadar sığ bir alana takılmamalı.
 

Nedir bu cinayetler?

Eskişehir ve çevresinde cinayetlere, katliamlara pek alışık değiliz. Ancak içinde bulunduğumuz coğrafyada son 10 gün bizleri derin derin düşündüren olaylar vuku buldu.
Önce şehrimizde içinde 4 yaşında bir çocuğun da olduğu 3 kişilik aile hunharca katledildi.  Ardından Bozüyük’te Cadde ortasında bir kişi infaz edildi. Ertesi gün ise Afyonkarahisar’da 1 kadın 3 çocuğunun gözü önünde katledildi.
Yıllardır haberleri sunarım. Bir hafta içinde cinayet ile ilgili haberlere bu kadar sık yer verdiğim bir dönem pek hatırlamıyorum. Bu tablo beni derin derin düşündürüyor.
Mesela sadece cinayet değil elbette. Beni kara kara düşündüren şey hemen her konuda suçun rahatça işleniyor hale gelmesi.
Dolandırıcılıktan tutun bıçakla yaralamalara, basit hırsızlıklardan tutun uyuşturucu satan ve kullananlara, kumardan tutun rahatça av tüfeği alıp hayvanlara keyfe keder katliam düzenleyenlere kadar çoğalan bir skala var.
Bu durumu pandemiye, asosyal hayata, geçim sıkıntısına bağlayarak gerekçe üretilebilir. Ancak ben buna katılmıyorum.
Ben hem adli sistem ve cezai yaptırımların yetersizliği hem de dizilerden, siyasete kadar bize rol model olan insanlara kadar yanlış bir ekosisteme hapsolduğumuz düşüncesindeyim.
Bir de sosyal medyanın insanı değerleri rafa kaldıran ve merhameti yok ederek bazılarını duyarsızlaştıran yönünü bu listeye ekleyebilirim.
Sonuç olarak bir ŞEY yapılması lazım, ama ne yapılmalı, nereden başlamalı bilemiyorum
Korkuyorum çünkü bugün ne bu cinayetler diye şaşırdığımız günleri ileride arayacağız gibi bir hisse sahibim. Umarım yanılırım.