Erdal’ın ikinci dönemi 

Anadolu Üniversitesi’nin rektörü belli oldu. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan tarafından yapılan atama kararları Resmi Gazete’de yayınlandı. Buna göre Anadolu Üniversitesi’nin rektörlük görevini Prof. Dr. Fuat Erdal yürütmeye devam edecek. Bilindiği gibi Profesör Erdal 2020 tarihinde yılında rektörlük makamına atanmıştı.

Sayın Fuat Erdal’a başarılar dileriz.

Peki başarılı olur mu? “İnşallah başarılı olur” diyelim. Çünkü onun başarısı hepimizin arzusudur. Ancak başarılı olacağına ilişkin de tereddütlerim var. Çünkü Saray idaresi geldikten sonra üniversitelerin içi iyice boşaltıldı. Bilim, sanat ve felsefe üreten kurumlar olmaktan çıktılar. AK Parti’nin işsiz kadrolarının yoğunlaştığı kurumlar hâline geldiler.
Öyle ki – sözüm meclisten dışarı – bir gassalı Genel Sekreter Yardımcısı yapan Üniversiteler bile var.
Özetlemek gerekirse Sayın Erdal’ın iyi bir bilim adamı ve iyi niyetli bir yönetici olduğunu gayet iyi biliyoruz. Ancak Türkiye’de üniversite sistemi o kadar kötü ki, Albert Einstain’ı fizik bölümüne getirseniz, adam iki gün sonra istifasını verir.

Bunun adı eşkıyalık 

Eskişehir'de geçtiğimiz Kasım ayında Protestan Kilisesi’ne zorla girmeye çalışan alkollü 2 kişi hakkında hazırlanan iddianame tamamlandı. Buna göre şüpheliler Aykut K. ile Halil D. hakkında, birden fazla kişiyi tehdit, halkı kin ve düşmanlığa alenen tahrik, cebir veya tehdit kullanmak suretiyle işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından 4’er yıldan 11’er yıla kadar hapis cezası talep edildi.

Umarın adalet yerini bulur ve toplum vicdanını tatmin eden cezalar verilir.

Şüphelilerin savunmalarında alkollü olduklarını ve olayı hatırlamadıklarını söylediklerini de öğrendik. Bir kişi alkol veya uyuşturucu madde aldıysa, yaptıklarını hatırlamayabilir. Ancak maddeyi kendi rızalarıyla aldıktan sonra yaptıkları her şeyin sorumluluğunu da hukuk önünde üstlenirler. Dolayısıyla “Sarhoştum, aydım; ben bu işten caydım” tarzındaki bir savunmanın mahkeme karşısında bir geçerliliği olmaz.

Ülkemizde yaşayan gayri Müslimler hem Selçuklu İmparatorluğu zamanında hem de Osmanlı İmparatorluğu zamanında gayet huzurlu bir yaşam sürdüler. Türk Devletleri her zaman tebaası olan vatandaşlarının din özgürlüğüne önem verdi. Dolayısıyla kafayı çekip de bir kiliseyi basmaya çalışmak milliyetçilikle açıklanamaz. Olsa olsa eşkıyalıkla açıklanabilir.