Dönülmez akşamın ufkundayız…

Ama artık şu gerçeği kabul etmeliyiz.  Bu takım ne fizik kapasitesi ne de teknik kapasitesiyle bu ligi kaldıracak güçte değil…

-İlk yarının sonları yaklaştığı halde, ligin son sırasından kurtulmak için bir direnç gösteremiyorsan…

-15 haftada yalnızca 2 galibiyet alıp, otobana dönen savunmanla 34 golle ligin en fazla golünü yemişsen…

-Yıllarca en korkulan deplasman olmaktan çıkıp,  rakiplerin adeta Porsuk’ta nazlı nazlı süzülen gondollara bindiği, Odunpazarı’nın otantik evlerini gezdiği turistik bir geziye dönmüşse şayet…

- Daha vahimi;  moral, motivasyon, özgüven gibi değerlerini kaybettiysen en önemlisi de mücadele ruhunu yitirdiysen “Bu ligde misafirsin demektir…”

Öyle ki; Gaziantep karşısındaki berbat oyun, “Maçın rezil düdüğü” Deniz Ateş Bitnel’i bile ibra etti…

15 haftadır ümidimizi korumaya çalıştık. Dile kolay 50 yıllık şanlı bir mazinin, soylu bir direnişin, Anadolu’da futbol ihtilâlini gerçekleştirmiş bir sevdanın temsilcileriydik…

İtiraf etmeliyiz ki PTT 1. Ligi’ni kendimize hiç yakıştıramıyorduk…

Ama artık gerçeklerle yüzleşmek zorundayız…

Ünlü şair ve devlet adamı “Yahya Kemal Beyatlı”nın dizelerindeki gibi: “Dönülmez akşamın ufkundayız vakit çok geç / Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç…”

Hiçbir Başkan ve Yönetim böyle acılarla, hüzünlerle dolu bir sezonun kahramanı olmak istemez. Özellikle de 50’nci kuruluş yılında…

 Demokratik rejimler tıkandığı zaman tek çare erken seçimdir…

 Hâlâ yanlışta diretmenin bir anlamı yok!  

Bu büyük camiayı daha büyük kaosa sürüklemeden, daha fazla tahribata meydan vermeden gereken basiret gösterilmelidir…

Sözlerin, kelimelerin artık bir anlam taşımadığı şu günlerde güzel bir fıkra ile yazımı noktalıyorum…

 İnançlı bir Yahudi düzenli olarak her sabah ünlü ağlama duvarına gidermiş…

 Onun bu gidişlerini sürekli gözleyen komşusu yıllar sonra sorar: Kaç yıldır bu duvara gidersin, yaşamında hiçbir şey değişti mi?

Adam: “25 yıldır kesintisiz her gün gittim. Dua ettim…”

Komşusu: Ne için ettin. Dileğin hiç yerine geldi mi?

Adam: “25 yıldır insanlar savaşmasın, kardeş olsun diye dua ederim…”

Komşusu: Eee sonuç ne?

Adam: “Bana sanki duvara konuşuyormuşum gibi geliyor!”

 *   *   *

Hani, belki birileri mesajı alır diyorum. Ne dersiniz?