ÇÖLÜN İÇİNDEKİ GÖL(GE) v  

" O meşhur huzur "

ona bakınca önce huzuru gördüm.

Bu kez adımlarım yavaşladı. Gerçek miydi diye geçti içimden. İlk sorumun cevabını almak için biraz daha yaklaşmam gerekiyordu. Ağır adımlarla yürüdüm ona doğru. Yaklaştıkça heybeti, ışığı, sakinliği, kararlılığı, sesi artmaya başladı. Kalbim, kafesinden nefret eden bir kuş gibi oradan oraya vuruyordu kendini.
İçimdeki kuşu deli eden bir koku vardı gölün üzerinde. Güzelliğinden değil, ilk defa böylesini duymuştu sanki.

                                                          Kalp ne anlar ki kokudan? 

Kıyısında dolandığım bu göle sorularım bitmeyecekti.. Neden oradaydım? Neden bu kadar parlaktı? Hem sakin, hem derin gibi görünen gövdesi çok mu ağırdı? Çok mu ağlamış, çok mu yorulmuş, çok mu yalnız kalmıştı? Beni o mu çağırmıştı, yoksa tesadüfler mi gülüyordu halimize?
Konuştum onunla sorularımla. Tüm sakinliğiyle, cevap vermiyordu. Beni sesiyle kendisine çeken göl, sus "pus" oldu.
Hiç cevabım olmadı. Benim sorularım, üzerindeki o sus pusa karışıp uçtu.
Ben rüzgarı suçladım bu yüzden, alıp götürdü diye