Çölün içindeki göl(ge) ııı

Yine bir akşamüstü kafamda deli sular, glup glup eden bir balık ve ben, günü yorgun bitirmenin saçma sevinciyle evin yolunu tutmuştuk. Güneş batmamak için çabalarken, köşeyi döndüm. Sonra bir köşe daha. Keşke yol bitmeseydi.

Bitmeyebilirdi. 

Aklımda bu fikirle "bitmemeli, bitmesin" diye düşüne düşüne, güzergahımdan sapmaya başladım. Sokakları geçtim, kaldırımları bitirdim, patikaları ezberledim. Geri dönmeyi düşünmedim.
Ayaklarımdan çok aklımdakiler götürüyordu beni. Her adım, her nefeste yorulacağıma, enerji doluyordum. Süslü tekerleğiyle yeni tanışmış hamster gibi, bitmek üzere olan pilin iki diş darbesiyle kendine gelmesi gibi, tüm gün çalışıp, onun bunun ağız kokusunu eve taşıyan "çalışan-anne-kadın" nın mutfak işlerinde kullandığı gizli gücü gibi..

Yürürken ışık saçıyor olmalıydım, çünkü hava kararmıştı ama yolu görmek için kendimden başka bir ışık kaynağına ihtiyaç duymuyordum..
Saatler sonra  hiç bilmediğim, ilk kez adım attığım topraklardaydım.