Bir gölde.. Evet, bir göl.
Bir gölde..
Evet, bir göl.
Gövdesindeki sulu göbeğin heybetine kapılmış, kibirli ve yalnız bir gölle tanışma hikayem bu.
Aylardan şubat ya da mart'tı. Hani şu cemrelerin oraya buraya düşüp, insanlara umut dağıttığı ay.
Hatta, aylardan cemre'ydi aslında.
Sırasıyla toprağa, suya ve havaya düştüğü söylenen, ama bence her seferinde tak! Tak! Diye sesler çıkararak kafama düşen şey..
Umut gibidir cemre'yi anmak. Günü belli, olacaklar belli ama içinde hep bir ümit kırıntısı.
Güneş'in müjdecisi..