Bu kalp seni unutur mu?

Türkiye onu “Amigo Orhan” olarak tanıyor…

 Eskişehirspor tarihinin en önemli figürlerinden…

Yarım asır önce Anadolu’nun zor koşullarında yazılan bir futbol destanının, bir futbol devriminin mütevazı kahramanlarından biri…

Bu ülkeye tribün kültürünü öğreten adam…

Futboldaki İstanbul hegemonyasına dur demek için 1965 yılında bir avuç arkadaşıyla başlattığı tribün ihtilâlini zirvelere taşıyan devrimci…

Taraftarın bir takıma verdiği katkının ne kadar önemli olduğunu bütün Türkiye’ye gösteren siyah kırmızı renklerin sevdalısı…

Onbinleri tek bir hareketiyle coşturan, gerektiğinde yine tek bir hareketle susturan, dünyanın en büyük orkestrasının maestrosu…

Tribünleri kin, nefret ve düşmanlık gibi ilkel duygulardan arındırıp,  barış ve kardeşlik çiçeklerinin açtığı sevgi bahçesine çeviren gönül adamı…

2 Ekim 1968’de Şampiyon Kulüpler Turnuvası’nda Manchester City karşısında Fenerbahçe Kulübünün davetini kırmayarak İnönü’de Fenerbahçe taraftarını yöneten ve sarı lacivertlilerin İngiliz ekibi karşısında 2-1 galip gelerek tur atladığı maçın onur konuğu…

Yine İstanbul’da oynanan Rusya  (SSCB) Milli Maçına destek için Futbol Federasyonu tarafında davet edilen Milli Amigo…

Ve sicili böylesine ışıltılı unvanlarla dolu gerçek tribün lideri…

*   *   *

Onunla uzun süredir görüşme fırsatımız olmuyordu.   Çünkü davet edildiği etkinliklere katılmıyordu. Eskişehirspor’un iftar yemeği vesile oldu.   

Bu kez Başkan “Mesut Hoşcan”ın samimi ısrarlarını kıramadım ve geldim dedi…

Geçmişte Eskişehirspor’la yaşadığı görkemli zaferlerin bütün heyecanı gözlerinde taptaze duruyordu…

Bir süre eskinin o başarılı yıllarını yâd ettik.  Özellikle “Mustafa Metin”in Eskişehirspor’un 50. Yıl Belgeseli başladığında duygularımız adeta şaha kalktı…

 EsEs tribünlerinin ihtişamını, taraftarın büyük coşkusunu o belgeselde kısa süreli de olsa bir kez daha yaşadık.  Ancak eskiler ne güzel söylemiş; “O yıllar anlatılmaz, yaşamak lazım” diye…

Veda ederken kendisine tek bir sorum oldu…

O yıllarda yaşanan büyük başarıların sırrı “Amigo Orhan”a göre acaba ne idi?

 Çok kısa üç tümce ile yanıtladı…  

Bu takımın kuruluşunda en büyük pay  “Yalçın Kılıçoğlu”na aittir diyerek ilave etti “Eskişehirspor onun parasıyla kuruldu…”

Bu takımı bütün “Eskişehir halkı” sonuna kadar sahiplendi ve destekledi…

Ve Avrupa’nın en önemli hocalarından “Abdullah Gegiç”in Eskişehir’e gelmesi en büyük şans oldu diyerek noktayı koydu…

Aslında ona farklı sorular yöneltmek istedim.  Ancak fazla konuşmayı sevmeyen, en popüler olduğu yıllarda dahi ön plana çıkmaktan hoşlanmayan, tevazu yağmurlarıyla yıkanmış bu karakter anıtına sevgilerimizi ve saygılarımızı sunarak vedalaştık…

Eskişehirspor’un bu alçakgönüllü efsanesini yıllardır görmesek de,  sesini duymasak ta unutmak mümkün mü?

Hani bir şarkı var ya, aynı onun gibi…

“Yıllar geçse de üstünden / Bu kalp seni unutur mu?”