Aybaba'nın işi zor!

Eskişehirspor 50’nci kuruluş yılında beklenmedik bir sezon geçiriyor…

Tarihinde ilk kez, henüz ilk yarı tamamlanmadan 3 ayrı teknik direktör ile 9 hafta süren yenilgiler silsilesi nihayet son buldu...

Mersin İdmanyurdu karşısında yalnızca 3 puan değil çok daha fazlası kazanıldı.  Özellikle dibe vurmuş olan motivasyon ve özgüven büyük ölçüde yeniden sağlandı…

“Samet Aybaba”nın gelişiyle birlikte bazı şeylerin değişeceğinin ilk sinyali şanssız şekilde kaybedilen Torku Konyaspor maçında görülmüştü…

Aynı olumlu hava Mersin İdmanyurdu maçında devam edince zorda olsa Eskişehirspor haftalar sonra galip gelmeyi hatırladı…

 Şu gerçeğin altını çizmemiz lazım; “Aybaba” neresinden bakarsanız bakın takım üzerinde son derece olumlu bir sinerji yaratmış.  En önemlisi futbolcular “Aybaba” ile kazanacaklarına inanmışlar...

Sezon başladığından beri mücadele ruhunu kaybetmiş, yürüyen takım yeniden koşmaya, savaşmaya başlamış. Hep böyle oynayıp yenilseler o yenilgiler bile anlam taşır…

 Alınan bu değerli galibiyet kısa süreli bir bahar havası yaşatabilir. Ancak bazı gerçeklerin üzerini örtmemeli. En azından “Aybaba” ya önemli ipuçları vermiş olmalı…

Kuşkusuz bunların başında savunma güvenliği geliyor.  Göbekte oynayan emekliliği yaklaşmış kaptan “Sezgin Coşkun”a artık teşekkür edilmeli…

 Yine bu mevkiide özveriyle oynayan “Birol Parlak ve Anıl Karaer”in savunmanın kilit noktasında sorumluluk yüklenecek performansa sahip olmadığı en azından “Aybaba” tarafından görülmelidir…

Takımın 60’dan sonra zorlandığı, orta sahanın oyundan düştüğü, kondisyon sorununu da gözler önüne seriyor.  “Kamil Ahmet Çörekçi”den ise orta saha oyuncusu yaratmak çok sağlıklı bir tercih olarak gözükmüyor…

Bu galibiyetin takıma bir ivme kazandıracağı kesin ancak devre arasında nokta atış denilen ve ilk on birde direk oynayacak en az 4 transfer artık kaçınılmaz hale gelmiştir…

Özetle “Aybaba’nın işi zor” ama imkânsız değil…

Son bir sözüm taraftara: her zaman olduğu gibi yine önemli bir sınavdan alnının akıyla çıktılar. Onlarla gurur duymamak mümkün değil.  5 Eylül 1965 tarihinden itibaren tribünlerden yükselen o coşku, 0 ses 50 yıldır yüreklerden, çağlayan gibi taşıyor…    

Ne var ki; olağanüstü günlerden geçtiğimiz şu günlerde her kesimden birlik beraberlik mesajları verilirken, uzun zamandır hasret kaldığımız galibiyetin keyfini çıkarmak varken “Yönetim istifa” tezahüratları güzel geceye gölge düşüren tek olumsuz gelişmeydi…

Takım düzlüğe çıktığında yönetim zaten gereğini yapacaktır…

“50. Yıl yeter ki hüzünle bitmesin…”