Afiyet olsun

 
MIH sütunlarında okudunuz.
Büyükşehir Belediye Başkanı Yılmaz Büyükerşen, 24 Aralık 2017 Pazar günü yapılacak olan CHP il kongresiyle ilgili önce Odunpazarı Belediye Başkanı Kazım Kurt ve Ahmet Ataç’la, daha sonra ise İl Başkanı Sinan Özkar ve İlker Özokçu’yla görüşmüş, “İl kongresinde uzlaşmanızı istiyorum” demişti.
 
*
 
Yılmaz Büyükerşen’in “uzlaşın” çağrısına, ne belediye başkanlarından ne de adaylardan olumlu bir yanıt gelmedi.
Zira söz konusu dört isim “İş işten geçti” diyerek konuyu kapattı.
Bununla birlikte il kongresinde tek adaylı bir seçim olmayacağı kesinleşti.
 
*
 
Buradaki asıl konu şu…
Yılmaz Büyükerşen gerçekten uzlaşma istedi mi istemedi mi?
İstediyse bunu yapamaz mıydı?
İstemediyse Büyükerşen’in bu uzlaşmacı tavrı, “Parti içerisindeki kavganın tarafı değilim” mesajını mı vermekti?
 
*
 
Şimdi bu soruların cevaplarını, yine yerinde sorularla arayalım…
Her seçim döneminde canının istediğini milletvekili ve belediye başkanı yapabilen, milletvekilliği ya da belediye başkanlığı için kesin gözüyle bakılan bazı isimleri ise bir anda ringin dışında bırakabilen oldukça kudretli bir irade, gerçekten isteseydi uzlaşmayı sağlayamaz mıydı?
Tabii ki sağlayabilirdi.
Hele ki adaylıklarında ve seçilmelerinde etkin bir rol oynadığı iki belediye başkanından bunu isteyecek de, o belediye başkanları “olmaz” diyecek öyle mi?
Hadi canım sende!
Dahası, özellikle Eskişehir’de CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu’ndan daha fazla ağırlığı olacak ve Özkar ile Özokçu’ya söz geçiremeyecek…
Vay vay vay!
Yani eğer öyleyse ben de şöyle derim: “Biz Yılmaz Büyükerşen’i gözümüzde çok büyütmüşüz.”
 
*
 
Öyle olmadığına göre, geriye tek bir seçenek kalıyor.
Yılmaz Büyükerşen sert geçen kongre sürecinde taraf olsa da, “Taraf değilim” imajını parti kamuoyuna yerleştirmeye çalışıyor.
“Ben büyük olarak ağabeylik yaptım, uzlaşı istedim ama bizim yaramazlar ayrışmayı tercih etti” demeye getiriyor.
 
*
 
Peki, parti kamuoyu bunu yer mi?
Yer.
Hem de afiyetle.