Keşke yolundan sapmasaydık

Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün ebediyete intikal edişinin 84’üncü yıl dönümündeyiz. 84 yıl önce aramızdan ayrılan bir ölü, ancak bu kadar diri olabilir. Hemen her gün Atatürk’ün bir sözünün, bir tutumunun ne kadar isabetli olduğunu bir kere daha görüyoruz.
Bütün dünyada sınırlar kanla değişirken, Cumhuriyetimizin ne kadar güçlü olduğunu görüyoruz ve aklımıza Lozan Antlaşmasındaki büyük zaferimiz geliyor.
Keşke Yunan kazansaydı” diyen hainleri görünce, Atatürk’ün “Ne mutlu Türküm diyene” sözü geliyor.
Türk Milli Eğitiminin içi boşaltılırken, FETÖ gibi yasadışı örgütler okullarımıza sızarken ses etmeyenleri hatırlayınca, “Tevhid-i Tedrisat” yani eğitimin birliği geliyor.
Bir kesme şekeri bile yurt dışından aldığımız akla gelince, yine Atatürk’ün kurduğu fabrikalara takılıyor aklımız.
Borç para için taviz üstüne taviz verirken, Atatürk’ün kurduğu, Milli Ekonomi Modelinin ne kadar isabetli olduğunu görüyoruz.
“Cuma namazını Şam’da kılacağız” diyen hayalperestler aklımıza, Atatürk’ün “Yurtta Sulh, Cihanda Sulh” sözünü hatırlatıyor.
Mesela bir mülkiye mezununun, ciğeri beş para etmez üç – beş cemaat sapığı karşısında sustalı çakıya döndüğünü görünce, Atatürk’ün ne kadar büyük bir lider olduğunu görüyoruz. “Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, mensuplar memleketi olamaz” sözü geliyor aklımıza…
Ukrayna – Rusya savaşı bile dönüp dolaşıp Atatürk’e geliyor. Sayın Cumhurbaşkanımız tahıl koridoru açarak nasıl gururla fotoğraflar çektiriyor. Hepimizin göğsü kabarıyor. İşte o fotoğraflar bile birilerinin yerden yere vurup, algı yaratmaya çalıştığı Montrö Antlaşması sayesinde oluyor.
Özetlemek gerekirse her geçen gün Atatürk’ün yolundan daha çok sapıyoruz ve her geçen gün Atatürk’ün büyüklüğünü bir kez daha anlıyoruz.
Keşke Atatürk’ün yolundan sapmadan, başımıza felaketler gelmeden onun büyüklüğünü anlayabilseydik.