Güvende değilim…

Doğduğu gün dün gibi aklınızda değil mi? Onu kucağınıza ilk aldığınız anlar, kucağınızdan indirdiğiniz de huysuzlanıp ağlaması, ilk adımları, ilk cümleleri ve çarçabuk geçen zamanlara sığdırdığınız hatıraları unutmanız mümkün mü?
İlkokula başladığı, ilk kavga ettiği, boyunun birden arşa değecek kadar uzadığı ve bir gün ‘doktor olacağım’, diğer gün ‘pilot’, diğer gün ‘asker olacağım’, ‘polis olacağım’ diye kabına sığmayan isteklerini unutmak mümkün mü?
Unutmak mümkün mü girdiği sınavlardan önce yedirdiğiniz okunmuş şekerleri, ‘nazar değmesin’ diye cebine koyduğunuz çörek otlarını, ‘o okula servisle gitsin yorulmasın’ diye sizin en uzak yerlere bile yürüyerek gidişinizi…
Üniversite sınavından çıkana kadar güp güp atan yüreğinizi, onun suratından sınavın nasıl geçtiğini anlama çabanızı, onun kadar sizin de onun için kurduğunuz hayalleri ve ona sarıldığınız an hissettiğiniz evlat kokusunu unutmak mümkün mü?
Peki, mümkün mü her şeyden sakındığınız evladınızın “az sonra evdeyim anne” diye mesaj atıp siz onu sevinçle beklerken, ‘gelsin de güzel bir yemek yiyelim’ derken ölüm haberini kabul etmek…
Kim inanır, kim dayanır, kim bekler, kimin aklına gelir ve kim anlatabilir o anne, babaya “terörü kınıyoruz” söylemini… Söylemlerin kifayetsiz olduğunu hala anlamadık mı?
Karnında 6,5 aylık bebeğini kaybeden, kendisi de yaşam mücadelesi veren sizin karınız olsaydı? Cesedi ancak DNA ile belirlenen evlat sizin olsaydı? Birkaç gün sonra ‘sizden yapılacak nakil ile hayatı kurtulacak’ diye Ankara’ya umutlarla gelen ve çocuğunu kaybeden aile siz olsaydınız ne hissederdiniz diye sormaya gerek var mı? Acılar kişiye özel mi? Yoksa bu dert, bu keder, bu isyan, bu korku hepimizin değil mi?
Allah aşkına gerçekten sosyal medya hesaplarımıza not düştüğünüz gibi ‘Güvende’ misiniz?
Zira ben güvende değilim. Üstelik facebook’a not düşmek nereden geleceğini istihbarat uzmanlarımın bile çözemediği bir saldırıdan beni koruyamıyor. 2 gün önce hayatını kaybeden insanların bir kısmı önceki saldırılarda “güvendeyim” diye not düşmüşken güvende değilim.
Son terörist, son aydın geçinen destekçi, süreçler ilan ederek teröre fırsat veren son söz de akil, elinde bebek katilinin posterlerini dolaştıran, ülkemi tehdit eden ve bir ara rahat rahat terör propagandası yaparak ülkeye tehditler savuran son adam temizleninceye kadar hiç birimiz güvende olamayacağız…