Bizden bi halt olmaz !

İmkânsız, olmaz, yetişmez denilen bir zamanda, hem de en cafcaflı, en özelinden bir yerli otomobil yapılmış bu şehirde.
Hiçbir başarı cezasız kalmaz sözünü aklımıza kazıyan bu makus talihin tevellüdü de belki bu devrim olmuş.
Ya arabadan ya da düzenimizi niye bozuyorsun böyle iyiydik biz, devrim de nedir diyen zihniyetin vesile olduğu bir atalet, bir kıskançlık, bir üretememe duygusu sinmiş üstümüze.
Bugün tüm Türkiye otomobil fabrikası kendi şehrine gelsin diye bir, beraber, topyekün mücadele ederken bizim gelsin mi, gelmesin mi sorusuna cevap bile veremeyişimizin izahını yapabilmek inanın mümkün değil.
Biz ne bu şehrin Demiryolu Başkentliğini, ne ortasından geçen nehrin kıymetini, ne Eskişehirspor’un değerini, ne de şehre katkı sunmuş adamların kıymetini bilmeden büyümüşüz. Vefalı desen değiliz. Öyküleştirecek onca insan varken öyküleştirelim diyeni bile linç edecek kadar nankörüz.
Her ne kadar çok sevip, uğruna şiirler yazsak bile, Eskişehir’in genel tutumuna bakıp kahrettiğimiz vazgeçtiğimiz, bizden bi halt olmaz dediğimiz anlar da var.
Kimileri bencillik, kimileri ego, kimileri kibir diyor bu duruma, adını ne koyarız, neresindeyiz, nedir bilmem ama bu hisleri tersine çevirecek tek bir icraat olmadıkça, bu şehrin 10 yıl sonraki yerini tahmin etmek bile iç karartıyor.
Bir kere hamurumuz bozulmuş. Ağzımızdan çıkan her kelam herhangi birinin vesayetinde saklı duruyor. Siyaseten diye işi kılıfına uydurmaya çalışıyoruz ama hiç öyle değil. Siyaseten davranmak, konuşmak, iş yapmak zorunda kalmıyoruz, yaptıklarımız, konuştuklarımız, işlerimiz neresi için uygunsa biz o zümrenin toprağına tutunuyoruz. Yani siyaset bizi değil de sanki biz siyaseti bozuyoruz.
Bakın Havaalanı, Bakın Kızılinler, Bakın Otomobil Fabrikası, Bakın Havacılık OSB’si, Bakın son günlerde nasıl zararı olduğunu adımız gibi bildiğimiz Termik Santral ..
Yerin altına girecek treni bile 500 metre uzaktan çıkaramayan, ölü yatırımlara methiyeler dizmeyeni suçlu ilan eden, bir anda kahraman ilan ettiklerimizi, 3 ay sonra hain diye fişleyen bir kafadan bahsediyorum.
Evet, belki birileri için ağır gelecek, itiraz edecek, o kadar değil diyecek ama bana göre bizden bu kafayla koca bir şehir olarak “Hiçbir halt olmaz”
Biz bir ormanda 100 Eskişehirli olarak mahsur kalsak kurtulamayız diyorum. Çünkü ya birileri nasıl olsa birileri çıkış yolunu bulur diye kenara çekilip bekler. Birileri ekip kurup hadi biz çıkışı bulup yardım getirelim dese başka birileri bundan şüphe edip onları vurur. Geri kalanlar da umutsuzluktan dolayı yerinden kıpırdamaz. O yüzden biz 3 ay sonra en yakın yerleşim yerinin 1 km uzağında 100 cesetle karşılaşılırız.
Var mı itirazınız ?