IGNAZ SEMMELWEİS KİMDİR?
Ignaz Philipp Semmelweis (doğum adı: Ignác Fülöp Semmelweis; 1 Temmuz 1818 – 13 Ağustos 1865) Alman asıllı Macar bir hekimdir. Budapeşte'de dünyaya geldi.Antiseptik prosedürlerin öncüsü olarak tanınır. "Annelerin kurtarıcısı" lakabıyla da bilinen Semmelweis lohusalık humması insidansı ile doğum kliniklerindeki el yıkama alışkanlıkları arasındaki ilişkiyi ortaya koymuştur.Lohusalık ateşi 19. yüzyıl ortalarında yaygındı ve %10 - %35 oranları arasında ölümcüldü. Semmelweis 1847 senesinde Viyana Genel Hastanesi'nde kalsiyum hipoklorit içeren antiseptikler kullanarak el yıkama uygulamasını önermiş ve ölüm oranlarını önemli ölçüde azaltmayı başarmıştır. Bulgularını derlediği Lohusa Ateşinin Kavramı, Etyolojisi ve Profilaksisi isminde bir kitap yayınlamıştır.
ANTİSEPTİKLE EL YIKAMAYI KEŞFETTİ
Viyana Genel Hastanesinde, 2 doğum kliniği bulunuyordu. Genç doktor, aynı yöntemler kullanılmasına rağmen ölüm oranlarının birinde daha yüksek olduğunu fark etti. Aradaki fark, koğuşlardan birinin, öğrencilere öğretmek için kullanılmasıydı, diğeri değildi. Öğretim koğuşunda bulaşıcı bir hastalık departmanı ve otopsilerin yapıldığı bir morg vardı. İkinci koğuşta ise sadece ebeler bulunuyordu. 1847'de arkadaşı Jakob Kolletschka, otopsi sırasında yanlışlıkla kendini yaraladı ve yaralanma sonucunda kan zehirlenmesinden hayatını kaybetti.Semmelweis, Kolletschka’nın otopsi raporunu okurken, Jakob'un doğum eyleminde olan ve aynı zamanda doğumdan bu yana sıkıntı çeken kadınlarla aynı semptomlara sahip olduğunu fark etti. Bunun üzerine, kadavralarda bulunan ve “zehir” diye adlandırdığı maddelerin klinikteki hamilelere bulaşıp lohusalık hummasına neden olduğu ihtimali üzerinde durdu.
Bundan sonra, genç doktor tüm öğrencilerin otopsi işlemlerinden sonra ellerini bir klor çözeltisiyle yıkamalarını istedi. Yöntem gerçekten etkiliydi. Doğum yapan kadınların ölüm oranı neredeyse 10 kat azaldı. Ebelerin bulunduğu ikinci klinikteki ölümler daha azdı, çünkü ebelik eğitimi alanlar otopsiye girmiyordu.
Ancak Semmelweis'in bu keşfi, meslektaşlarını memnun etmedi. Teorilerden biri, doktorun siyasi protestolara katılması diğeri de hastane müdürünün keşfini beğenmemesiydi. Bu nedenle genç doktor Viyana Hastanesi'ndeki işini kaybetti. Bir yıl sonra Semmelweis, Pest'e geri döndü ve 6 yıl boyunca hastanelerinin doğum bölümünün başı olarak görev yaptı. Onun sayesinde anne ölümleri neredeyse tamamen azaldı. 1855 yılında Semmelweis, Pest Üniversitesinde Kadın Doğum Profesörü olarak görevlendirildi.
Önemli keşiflerine rağmen, Ignaz Semmelweis’in meslektaşlarının birçoğu bulgularına kuşkuyla bakıyordu. Kirli ellerin lohusalık ateşine sebep olmasını doğru bulmuyorlardı. 1861'de Semmelweis ana eseri Etiyoloji, Konsept ve Childbed Fever Profilaksisi'ni ((Lohusalık Hummasının Nedenleri, Anlaşılması ve Korunma Yolları) yayınladı, ancak kitapları ünlü kadın doğum uzmanları tarafından eleştirildi. Doktor açık mektuplar yazdı hatta konferanslar düzenlemesini istedi, ancak bütün girişimleri başarısız oldu.
Ne yazık ki, tıp topluluğu tarafından reddedilmesi ve sürekli eleştiriler alması Semmelweis'in zihinsel sağlığını etkiledi. 1860'lı yıllarda depresyona giren Semmelweis, halkın arasında garip tavırlar sergilemeye başladı ancak Viyana sokaklarında yürürken gördüğü genç çiftlerin önünü kesip, sadece “bebeğiniz olacağı zaman doktorunuza söyleyin, doğumdan önce mutlaka ellerini yıkasın” diyordu. 1865 yılında Semmelweis’in meslektaşı olan doktor János Balassa, Ignaz’ı bir psikiyatri kliniğine gönderme isteğinde bulundu. 30 Temmuz'da, Semmelweis Döbling'deki bir kliniğe kaldırıldı. Kaçmaya çalıştı ancak başarılı olamadı. Kendisine ilaç olarak ise müshil reçete edildi.
2 hafta içinde Ignaz Semmelweis bir enfeksiyon nedeniyle öldü. Enfeksiyonun ameliyat sırasında aldığı kesiklerden kaynaklandığı açıklandı. Kadınların hayatını kurtaran doktoru sadece birkaç tıbbi dergi andı. Ignaz Semmelweis’in tanınması ve keşfi ise ölümünden yıllar sonra anlaşıldı. Ignaz, bugün, antiseptik prosedürlerin kurucularından biri olarak kabul ediliyor. 1906'da şerefine “Annelerin Kurtarıcısı” yazan bir anıt yapıldı.